Γκέλινξ, Άρνολντ

(Arnold Geulincx, Αμβέρσα 1624 – Λέιντεν 1669). Φλαμανδός φιλόσοφος. Καθηγητής από το 1646 στο πανεπιστήμιο της Λουβέν, δίδαξε εκεί έως το 1658, όταν αναγκάστηκε να φύγει, γιατί υποστήριζε τις καρτεσιανές θεωρίες. Εγκαταστάθηκε τότε στο Λέιντεν, στις Ηνωμένες Επαρχίες, έγινε καλβινιστής και από το 1662 δίδαξε στο τοπικό πανεπιστήμιο. Από τα έργα του αναφέρονται τα Methodus inveniendi argumenta (1663), Ad notata praecurentia (1690), Ad notata maiora ad principia philosophiae R. Cartesii (1691) και κυρίως το Εtcica (1675). Η θεωρία για την οποία έμεινε γνωστός ο Γ. είναι η αναγωγήτων δευτερευόντων αιτίων σε ευκαιρίες για την επέμβαση της μόνης αιτίας, του Θεού. Για τον άνθρωπο όμως παρέμεινε πιστός στην καθιερωμένη αρχή ότι αυτός είναι ικανός να δημιουργήσει την ηθική του πραγματικότητα. Στην ηθική φιλοσοφία, ξεκίνησε από την αρχαία σκέψη, αντιτάσσοντας στην αριστοτελική παράδοση, τη σωκρατική-πλατωνική και τη στωική.